dar II

to, co się komuś ofiarowuje

Dostał go Sędzia w darze od księdza Robaka (IV) Mój domek zbyt mały Nie ma godnego miejsca na dar tak wspaniały (V) Za ten dar nie gniewaj się, dobry przyjacielu, Nie chcieliśmy cię skrzywdzić (X) Tadeusz, biorąc dary i całując rękę, Rzekł: Pani! (X) Lecz gospodyni dobra, osoba stateczna I posażna, bo oprócz swej dziedzicznej wioski Sumką z daru Sędziego powiększała wnioski (XI).

Czlowiek ↔ Czlowiek jako istota spoleczna ↔ Człowiek pracujący ↔ Własność